Miriam Janssen-Meulepas (1960) woont en werkt in-en vanuit Wanroij.

Als beeldend kunstenaar maakt zij beelden van watergedragen polyester, met als thema de kwetsbare mens in al zijn facetten. Hierin spelen vergankelijkheid en psychische stoornissen een grote rol. Zij toon de emoties van deze mens in haar werk, maar ook de emoties die deze mens door een beperking juist niet kan tonen.
Voor deze mens is weinig plaats in onze perfectionistische en gehaaste samenleving. Maar juist deze 'imperfectie' maakt deze mens uniek. Dat is wat Miriam fascineert!

Naast dit confronterende werk maakt Miriam ook fantasierijke voertuigen uit oude machineonderdelen die bestuurd worden door een door haar ontworpen volk, gemaakt van klei. Dit werk is voor haar pure ontspanning. Hierin kan ze haar fantasie de vrije loop laten gaan. Toch sluit dit perfect aan bij haar emotionele grote werk. Juist deze afwisseling maakt dat het werk voor haar in balans is.